Artykuł został napisany w oparciu o tekst, który ukazał się na portalu Reduxx:
Laura A. Jacobs, certyfikowany specjalista World Professional Association for Transgender Health (WPATH) i psychoanalityk z Nowego Jorku, znalazł się w centrum uwagi za sprawą swoich niekonwencjonalnych poglądów na temat zdrowia i opieki transpłciowej. Genevieve Gluck, dziennikarka portalu Reduxx, przybliża sylwetkę Jacobsa, wskazując na jego wpływ na rozwój wytycznych dotyczących leczenia tzw. dysforii płciowej u osób transpłciowych oraz promowanie praktyk BDSM w kontekście tożsamości płciowej.
Jacobs, sam określający się jako osoba transpłciowa i profesjonalista w dziedzinie „kink”, jest autorem rozdziału w antologii poświęconej BDSM, gdzie łączy praktyki sadomasochistyczne z doświadczeniem bycia osobą transpłciową. Publicznie wypowiadał się na temat eksperymentalnych operacji genitaliów, które miałyby przekraczać tradycyjne normy płciowe, zadając pytanie o możliwość posiadania narządów płciowych przypominających dzieła sztuki lub abstrakcyjne rzeźby.
Termin „kink” odnosi się do szerokiej gamy praktyk seksualnych, które wykraczają poza tradycyjne czy konwencjonalne zachowania seksualne. Kink może obejmować różnorodne działania, które ludzie uważają za erotycznie stymulujące, ale nie są one częścią większości standardowych praktyk seksualnych. Do kinków mogą należeć, między innymi, BDSM (Bondage and Discipline, Dominance and Submission, Sadism and Masochism), role play, fetyszyzm, i wiele innych form ekspresji seksualnej, które uczestnicy uznają za ekscytujące i spełniające. Ważnym aspektem kinków jest zgoda i komunikacja między wszystkimi uczestnikami; praktyki te są uważane za zdrową część życia seksualnego, o ile są przeprowadzane w sposób bezpieczny i odpowiedzialny.
Jako wpływowy członek komitetu WPATH, Jacobs miał znaczący udział w kształtowaniu najnowszych Standardów Opieki, co wywołało dyskusję na temat zakresu jego wpływu na politykę organizacji. Gluck podkreśla, że Jacobs, pomimo swoich kontrowersyjnych poglądów, zajmuje się terapią osób transpłciowych w szerokim przedziale wiekowym, od młodzieży po osoby starsze, co świadczy o jego zaangażowaniu w „poprawę jakości życia tej społeczności„.
W swojej pracy „Hormony i Kajdanki: Przecięcie tożsamości transpłciowych, BDSM i poliamorii” Jacobs pisze, że osoby transpłciowe są predysponowane do uczestnictwa w subkulturach sadomasochistycznych. Przypisuje to częściowo „seksualnej wrogości”, z jaką się spotykają, twierdząc, że BDSM umożliwia „przekształcenie ucisku w radość i pozytywne doświadczanie własnego ciała”.
Zarówno praktyki jak „age play”, „genital torture”, jak i „medical play” są przedstawiane przez Jacobsa jako formy wyrazu seksualnego, które mogą „oferować osobom transpłciowym poczucie wspólnoty, akceptacji„, a nawet „leczniczego działania„. Takie podejście budzi spore kontrowersje, szczególnie w kontekście promowania medycznej tranzycji dzieci.
Age play to praktyka role-play, w której uczestnicy przyjmują role osób o różnym wieku, często znacznie młodszym niż ich faktyczny wiek. Może to być częścią gier erotycznych, gdzie role i scenariusze związane z różnicą wieku dodają dodatkowego wymiaru do interakcji między partnerami. W praktyce ageplay mogą być wykorzystywane różne rekwizyty, takie jak ubrania, zabawki czy inne przedmioty kojarzone z danym wiekiem, aby wzmocnić wrażenie immersji w przyjętą rolę.
Jacobs utrzymuje również profil na FetLife (serwis społecznościowy, który służy osobom zainteresowanym BDSM i fetyszyzmem), wyraźnie manifestując swoje zainteresowanie różnorodnymi praktykami seksualnymi, co jest mocno kontrowersyjne w kontekście jego roli w WPATH. Jego publiczne wypowiedzi i działania w mediach społecznościowych, jak również uczestnictwo w konferencjach, ukazują go jako osobę aktywnie działającą na rzecz rozwoju i akceptacji osób transpłciowych.